Notatki

Wyniki 101 do 150 z 182

#	Notatki	Link do
101	Maksymilian Szymański - doktor filozofii i profesor szkół leszczyńskich, wydawca pisma "Przyjaciel Ludu."	Szymański, Maximilian Eduard (I1664)
102	Marian Olędrowicz, uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej w 1971r. Represjonowany przez władze PRL, wpisany na listę osób represjonowanych prowadzoną przez Komitet Obrony Robotników. Przez długi czas był pozbawiony pracy, w jego sprawie podjęta była interwencja prof. Edwarda Lipińskiego w Radzie Państwa.	Olędrowicz, Marian (I224)
103	Martha Mentzel urodziła się i mieszkała do zawarcia związku małżeńskiego pod adresem Schwetzkau 212. http://pradzieje.com/genealogia/showmedia.php?mediaID=603 Późniejszym właścicielem nieruchomości został brat Marty, Józef Mentzel, gdzie jako kupiec prowadził handel artykułami kolonialnymi. Po reformie katastralnej pod koniec XIX wieku nieruchomość otrzymała numer adresowy Markt 4 (Rynek 4).	Mentzel, Martha (I732)
104	Michał Mentzel uczęszczał od roku 1840 do gimnazjum trzemeszeńskiego, którego dyrektorem był jego wuj, Jakub Meissner, pochodzący także ze Święciechowej. Michał Mentzel był siostrzeńcem Jakuba Meissnera. Jacob Meissner - ur. 01.05.1780, zm. 22.09.1866 - kierował szkołą w Trzemesznie w okresie Księstwa Warszawskiego, swoją funkcję piastował od roku 1807 nieprzerwanie do 25 kwietnia roku 1844. Zasługą J.Meissnera było utrzymanie polskiego charakteru szkoły po roku 1815r. W 1840 roku szkole nadano statut gimnazjum katolickiego - co było równoznaczne z nadaniem jej rangi pełnej szkoły średniej, kończącej się egzaminem maturalnym. Dodawało to Trzemesznu niezwykłego splendoru, gdyż w całej Wielkopolsce istniały tylko trzy takie gimnazja: w Poznaniu, Ostrowie i Trzemesznie.	Mentzel, Ksiądz Michael (Michał) (I128)
105	Miejsce urodzenia: Bór Żołędowski.	Kokocińska, Jadwiga (I921)
106	Miejsce zamieszkania: Schwetzkau 36 - (Kreutscherstrasse 13) https://goo.gl/maps/gGMGADPp9vgBzqyYA	Mentzel, Casparus (I1382)
107	Miejsce zamieszkania: Schwetzkau 36 - (Kreutscherstrasse 13) https://goo.gl/maps/gGMGADPp9vgBzqyYA	Joanna (I1383)
108	Miejsce zamieszkania: Schwetzkau 36 - (Kreutscherstrasse 13) Pod tym adresem urodziły się również dzieci Augusta i Otylii. August Mentzel używał nazwiska Menzel, to nazwisko nosiły również jego dzieci.	Mentzel, August (I1394)
109	Miejsce zamieszkania: Schwetzkau 37 - (Kreutscherstrasse 11) https://goo.gl/maps/vBaDFyRRnhmSCZrV8	Mentzel, Georg (I10)
110	Murarz, zamieszkały Posen, Grabenstrasse (Garbary) 39.	Mentzel, Wenceslaus (I1400)
111	Na dokumencie chrztu Heleny Clary Mentzel z 1790 r. Maria Elżbieta Meisner jest wymieniona jako żona Antoniego Meisnera.	Weight, Maria Elizabeth (I484)
112	Na nagrobku jest podana nieprawidłowa data urodzin.	Welz, Gertrud Marie (I614)
113	Nagrobek przedstawia datę urodzenia 3.05.1905, akt urodzenia podaje datę "1 Maius 1905, godzina 5 rano".	Cukrowska, Stanisława (I793)
114	Nazwisko męża: Urbaniak. Miejsce zamieszkania: Targowa Górka.	Gałczyńska, Rozalia (I866)
115	Pisownia nazwiska: Lorentz / Lorenz	Lorentz, Joseph (I878)
116	Pisownia nazwiska: Riedel / Ridel	Riedel, Joannes (I1185)
117	Pisownia nazwiska: Riedel / Ridel/ Rydlin / Rydelin	Riedel, Maria Theodora (Dorothea) (I122)
118	Pisownia nazwiska: Riedel / Ridel/ Rydlin / Rydelin	Riedel, Theresia (I1129)
119	Po zawarciu małżeństwa - Katarzyna Jurczak.	Kasprzak, Katarzyna (I894)
120	Podczas ceremonii ślubnej Josepha Konrada Lorentza i Antoni Skomskiej z domu Gackowskiej 11 maja 1897 roku w kościele parafialnym w Drzycimiu był obecny (udzielał ślubu?) ksiądz Roman Lorenz, wikariusz w Kotłowie, brat Josepha Konrada. Urodzony - 30.07.1855, Orłowo Święcenia kapłańskie - 25.07.1891, Gniezno Zmarły - 25.04.1918 Leszno (04.08.1891 - 08.03.1892) - wikariusz Lubin (09.03.1892 - 07.11.1895) - wikariusz Zbąszyń (08.11.1895 - 25.10.1896) - wikariusz Kotłowo (26.10.1896 - 31.03.1898) - wikariusz Wysocko (01.04.1898 - ) - administrator do listopada 1900 Długa Goślina ( - ) - administrator od grudnia 1900 do grudnia 1904 Kowalew (01.01.1905 - ) - administrator do śmierci Tursko (01.03.1914 - ) - wikariusz substytut ks. Bembenka [inf. WTG Gniazdo]	Lorentz, Joseph Konrad (I1130)
121	Podczas ceremonii ślubnej Josepha Konrada Lorentza i Antoni Skomskiej z domu Gackowskiej 11 maja 1897 roku w kościele parafialnym w Drzycimiu był obecny (udzielał ślubu?) ksiądz Roman Lorenz, wikariusz w Kotłowie, brat Josepha Konrada.	Gackowska, Antonie Suzanne (I1131)
122	Polska aktorka filmowa i teatralna. Więcej informacji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Joanna_Szczerbic	Szczerbic, Joanna (I1748)
123	Porucznik Nikodem Lissowski - oficer intendentury Korpusu Ochrony Pogranicza w Poznaniu, w marcu 1939 kapitan - kierownik rachuby Składnicy nr 4 w Łodzi.	Lissowski, Porucznik Nikodem (I1648)
124	Powstaniec wielkopolski, członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej.	Tylski, Józef (I252)
125	Powstaniec wielkopolski, obrońca Lwowa, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920 roku i wojny polsko-niemieckiej 1939 roku, obrońca Warszawy.	Mencel, Stanisław (I2)
126	Powstaniec Wielkopolski, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Brał udział w walkach ulicznych na terenie miasta Poznania w czasie od grudnia 1918 do lutego 1919 r. w Baonie Bezpieczeństwa For Roeha dowódca oddziału por. Krauze później porucznik Mann. Od lutego 1919 przydzielony do Baonu Wartowniczego Poznań na Grollmanie, dowódca porucznik Rogoziński. W roku 1919 dnia 30.04 zwolniony do cywila. Dodatkowe informacje: Centralne Archiwum Wojskowe B.Z./BP/3300/57	Kozłowski, Wojciech (Albert) (I1477)
127	Profesor, polski ekonomista, teoretyk gospodarki morskiej. Doktor honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego oraz Uniwersytetu w Rostocku. Powstaniec Wielkopolski, podporucznik mianowany, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. https://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Piotr_Kasprowicz	Kasprowicz, Bolesław Piotr (I1595)
128	Przyczyna zgonu: cholera	Ciążyński, Vincentius (I1628)
129	Roman Władysław Jan Żakowski, syn Wiesława Żakowskiego i Kazimiery Reichstein, wnuk Wandy Reichsteinowej, prawnuczki Józefa Zeidlera, urodził się 23 czerwca 1901 roku w Mirosławicach. Był właścicielem dóbr Sławęcin w powiecie łęczyckim, w gminie Grabów oraz obok swego brata Stanisława i jego żony Zofii - współwłaścicielem majątku Wychny w powiecie kutnowskim w gminie Krośniewice. 11 lutego 1936 roku w Warszawie zawarł związek małżeński z Ireną Anielą Zofią hr. Skórzewską (). Roman Wladysław Jan Żakowski jako podporucznik rezerwy w czasie wojny obronnej 1939 roku walczył w szeregach 8 Pułku Strzelców Konnych. Dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w oflagu do 1945 roku. Ostatni zapis jego karty obozowej, zachowanej w Archiwum Bad Arolsen w Niemczech, wskazuje że pod koniec kwietnia 1945 roku był jeńcem oflagu II D Gross Born w okolicach Kłomina na Pomorzu. Pod koniec stycznia 1945 roku, wobec zbliżającego się frontu, w pieszej 700 kilometrowej wędrówce, ewakuowany do stalagu X B Sandbostel w Dolnej Saksonii w Niemczech. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie w połowie kwietnia 1945 roku został zarejestrowany w Brunszwiku jako tzw. osoba przemieszczająca (ang. DIP - displaced persons)* pod numerem 339905. Roman Żakowski do Polski powrócił w 1950 roku. Zaangażował się w działalność niepodległościową. () Nie wiemy czy zbliżająca się wojna czy też inne powody stały się powodem zakończenia tego związku. Może szybki rozwód i ślub Ireny hr. Skórzewskiej w 1939 roku z Leonem Beydo Rzewuskim, kompozytorem i muzykiem, umożliwił jej bezpieczne opuszczenie kraju ? Matką Leona Rzewuskiego była włoska śpiewaczka operowa Olimpia Monetti Borona. Sam Leon Rzewuski nie opuścił Polski i jako porucznik 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich wziął udział w szarży pod Wólką Węglową, za co został mianowany do stopnia rotmistrza. Brał udział w obronie Warszawy, później przebywał w niewoli niemieckiej do 1944 roku. Po powrocie do kraju, rozwiódł się z Ireną hr. Skórzewską. (*) DIP - określenie stosowane wobec osób, które w wyniku wojny znalazły się poza swoim państwem i chcą wrócić do kraju, albo znaleźć nową ojczyznę, lecz bez pomocy uczynić tego nie mogą. Dla tych osób alianci stworzyli system zgrupowań zapewniający zakwaterowanie, pracę i opiekę socjalną oraz nowe miejsca zamieszkania.	Żakowski, Roman Władysław Jan (I1764)
130	Rosyjski szlachcic, porucznik 10 Konnej Brygady Artylerii w Warszawie.	Aleksandrowicz Postnikoff, Porucznik Paweł (I1742)
131	Rozalia, żona Andreasa Schlabsa, rzeźnika i mieszkańca Święciechowy, występuje jako chrzestna Anny Marii Magdaleny Heinricht, córki młynarza Georga Heinrichta i jego żony Rozalii, mieszkańców Jezierzyc Kościelnych w parafii Jezierzyce Kościelne dnia 16 czerwca 1756 roku.	Rozalia (I1565)
132	Stanisław Wróbel w czasie I wojny światowej, w dniu 4.10.1917 r. został wcielony do armii niemieckiej, gdzie został kierowcą w batalionie samochodowym. Jego jednostka przebywała głównie w Azji Mniejszej, m.in. w Syrii i Anatolii. Został tam odznaczony Żelaznym Krzyżem II klasy. W tym wojsku był najprawdopodobniej do początku 1919 roku. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim, co potwierdza wpis do jego polskiej książeczki wojskowej mówiący o udziale w wojnie przeciw Niemcom. W dniu 19.06.1919 roku Stanisław Wróbel zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego, gdzie przez jakiś czas służył w piechocie (70 p.p.), a później w kolumnie samochodowej 23 dywizji. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej, uczestniczył w bitwie pod Berezyną i w bitwie warszawskiej, a do rezerwy przeszedł 4.07.1921 roku. Matka Stanisława, Agnieszka Jerczyńska, zginęła w dniu 21 czerwca 1919 roku, zastrzelona przez Niemców na progu swego domu. Tego dnia oddziały Grenschutzu prowadziły szeroko zakrojoną akcję odwetową. Aresztowano dwadzieścia osób z Kępna i okolic, Niemcy 21 czerwca 1919 r. internowali dziedzica olszowskiego majątku oraz kierownika miejscowej szkoły. Jeszcze będąc w wojsku, pod koniec stycznia 1921 roku Stanisław Wróbel ożenił się z Józefą Horałą, która urodziła się w Ostrowie Wielkopolskim (wtedy: Ostrowo), a mieszkała w Łąkocinach (dawniej: Łękociny, Lenkociny). Młodzi znali się już kilka lat i wspólne życie spędziliby pewnie w okolicy Świby lub Ostrowa gdyby nie to, iż już przed lipcem 1919 roku S. Wróbel spotkał Franciszka Stanisława Karłowskiego, którego ojciec, a potem brat byli właścicielami majątku Mystki w powiecie średzkim koło Poznania. Jakie były związki Karłowskiego ze Świbą? Może poprzez swoją żonę, Zofię z Grabowskich? F. S. Karłowski wydzierżawił od Skarbu Państwa Polskiego majątek Podstolice leżący kilkanaście kilometrów od Mystek i złożył Stanisławowi, a także jego dwóm braciom, Antoniemu i Feliksowi, propozycję pracy w tym majątku.	Związek F7
133	Syn Bolesława Ciążyńskiego i Anieli Sobkowskiej, urodzony w Gostyniu 18 października 1891 roku.. Po ukończeniu gimnazjum w Nowym Targu 12 września 1914 roku został wcielony do armii austriackiej. Był słuchaczem oficerskiej szkoły piechoty w Fresbergu i oficerskiej szkoły artylerii w Wiedniu. Od sierpnia 1915 roku do maja 1917 roku był oficerem zwiadowczym 1 batalionu 45 p.a.l. na froncie wschodnim, 1 września 1915 roku został mianowany na stopień podporucznika. Od września 1917 roku do listopada 1918 roku przebywał na froncie wschodnim i włoskim. 1 listopada 1917 roku został mianowany na stopień porucznika. 17 listopada 1918 roku został przyjęty do armii polskiej, 1 lipca 1919 roku został mianowany na stopień kapitana. Był adiutantem Departamentu Artylerii Dowództwa Głównego w Poznaniu, w latach 1919?1923 pracował w sztabie VII D.O.K. w Poznaniu a następnie w kierownictwie Referatu Artylerii Ścisłej Rady Wojskowej w Warszawie. 1 października 1926 roku otrzymał dyplom Wyższej Szkoły Wojskowej w Warszawie. 21 kwietnia 1927 roku został mianowany na stopień majora. Dalej pracował kolejno w sztabie 10 Dywizji Piechoty w Łodzi, początkowo jako oficer a później jako szef sztabu, w latach 1929?1930 był dowódcą 1 dywizjonu 17 p.a.l. w Gnieźnie, w latach 1930-1935 w dyspozycji Sztabu Głównego Artylerii w Warszawie, w latach 1935-1937 dowódcą 9 dywizjonu p.a.c we Włodawie. W okresie 1937-1939 był kierownikiem Samodzielnego Referatu Bezpieczeństwa Wojskowego D.O.K. VIII w Toruniu. 18 marca 1939 roku został mianowany na stopień podpułkownika. Po wybuchu wojny w okresie 1-18 września 1939 roku był szefem artylerii w grupie gen. Tokarzewskiego w składzie Armii Pomorze. 18 września 1939 roku w czasie przeprawy przez Bzurę dostał się do niewoli pod Wyszogrodem. W okresie niewoli niemieckiej przebywał w oflagach w Silberbergu i Murnau. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie 3 czerwca 1947 roku wrócił do Polski. Żonaty z Danutą Latinek urodzoną 26 sierpnia 1908 roku w Chrzanowie, córką urzędnika ministerialnego, z którą mieszkał w Poznaniu przy ulicy Krasińskiego 1/3. Zmarł 15 grudnia 1964 roku.	Ciążyński, Pułkownik Bolesław Jan (I1692)
134	Syn Bolesława Ciążyńskiego i Anieli Sobkowskiej, urodzony w Gostyniu 23 lutego 1889 roku. Agronom, ukończył Uniwersytet w Lipsku w 1913 roku. W czasie IWS w armii niemieckiej, wzięty do niewoli przebywał w obozach w Tomsku i Nowomikołajewsku. W 1918 roku wstąpił do 5 Polskiej Dywizji Syberyjskiej. W grudniu 1920 roku powrócił do kraju i został zweryfikowany na stopień porucznika. Został zastępcą komendanta referatu zapasu koni w Poznaniu. Przeniesiony do rezerwy, w 1921 roku został dzierżawcą majątku Dobrydział pow. Kępno. Od września 1922 roku do sierpnia 1939 roku gospodarował na własnym majątku Cierzpice pow. Tczew. W okresie 1 -19 września 1939 roku otrzymał przydział mobilizacyjny na dowódcę 2 Kompanii C.K.M Plot 1 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. Walczył na odcinku Gdynia - Oksywie. Wzięty do niewoli niemieckiej 19 września 1939 roku do maja 1945 roku przebywał w oflagach jenieckich w Prenzlau, Eichstadt i Murnau. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie i pobycie w obozach polskich oficerów w Murnau, Altenstadt i Ingolstadt w maju 1947 roku powrócił do kraju. Po 1945 roku jego majątek upaństwowiono. Utworzono w nim PGR, które przez długi czas należało do Kombinatu Gospodarstw Rolnych Kursztyn. Po 1990 roku gospodarstwo zostało przejęte przez Oddział Terenowy AWRSP w Elblągu. Kazimierz Ciążyński zamieszkał w Lesznie, Aleje Muśnickiego nr 4. Zmarł 31 października 1958 roku i został pochowany na cmentarzu w Lesznie. Na jego nagrobku widnieje napis: Kazimierz Ciążyński z Cierzpic.	Ciążyński, Porucznik Kazimierz Ludwik (I1693)
135	Ślub - parafia ewagelicka Rydzyna.	Związek F399
136	Świadkowie na ślubie Jana Kosiorowskiego i Victorii Kozłowiczownej: Josephus Damaszewski - consul [burmistrz (w prawie magdeburskim), rajca] Josephus Poturalski - advocatus [adwokat, prawnik, wójt miejski].	Kosiorowski, Joannes (I1398)
137	Świadkowie na ślubie Jana Kosiorowskiego i Victorii Kozłowiczownej: Josephus Damaszewski - consul [burmistrz (w prawie magdeburskim), rajca] Josephus Poturalski - advocatus [adwokat, prawnik, wójt miejski].	Kozłowiczowna, Victoria (I1399)
138	Święcenia kapłańskie - 09.02.1896 Parafie: Czarnków (20.02.1896 - 1897) - wikariusz Trzciel (1897 - 22.09.1897) - wikariusz Stare Bojanowo parafia pw. św. Bartłomieja (23.09.1897 - 31.12.1901) - administrator Międzychód (01.01.1902 - 16.11.1903) - administrator Międzychód (17.11.1903 - 09.10.1912) - proboszcz Babimost (10.10.1912 - ) - proboszcz [inf. WTG Gniazdo]	Meissner, Ksiądz Karol (I1209)
139	Tadeusz Manowski urodził się 26.08.1886 r. w Zielińcu (powiat wrzesiński) jako syn zarządcy majątków Stanisława (1854-1894) i Anny (1866-1899) z domu Fromm. Rodzice wzięli ślub w Gozdowie w 1884 r. Rodzina w 1888 r. przeprowadziła się do Poznania. W 1908 r. rozpoczął studia we Wrocławiu. Absolwent Wydziału Lekarskiego na uniwersytecie w Lipsku w 1913 r. Od 1917 r. służył jako lekarz wojskowy w armii niemieckiej, a od 1919 r. służył w Wojsku Polskim w Poznaniu, w III Batalionie 12. Pułku Strzelców Wlkp. i II Batalionie Pułku Garnizonowego. Posiadał stopień kapitana rezerwy od dnia 6.11.1919 r. 1.03.1920 r. przeniósł się do Strzałkowa, gdzie został głównym lekarzem w jenieckim obozie w Łężcu. Następnie służył jako lekarz pułkowy w 363 Pułku Piechoty oraz naczelny lekarz szpitala polowego w Pleszewie. Był lekarzem Powiatowej Komendy Uzupełnień w Inowrocławiu oraz w Batalionie Celnym IV Armii. Będąc przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego (później Dowództwa Okręgu Korpusu numer VII) w Poznaniu, należał do kadry zapasowej 7 Szpitala Okręgowego. Po przejściu do rezerwy kadrowej pracował jako lekarz w Czerniejewie i Gnieźnie.Ożenił się z Marią Wenk (ur. 1891) z Wrocławia. Podczas wojny obronnej w 1939 r. trafił do niewoli radzieckiej. Według stanu na 17.11.1939 r. przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku. W kieszonkowym kalendarzyku, znalezionym w Lesie Katyńskim ze szczątkami podporucznika Józefa Rzepki, jego nazwisko zostało umieszczone w spisie nazwisk na stronie od niedzieli 14.01.1940 r. Ponadto jego nazwisko pojawiło się w niedatowanym spisie nazwisk w notatniku znalezionym przy szczątkach majora Łukasza Zwierkowskiego oraz w oświadczeniu grupy jeńców wojennych obozu kozielskiego z 17.11.1939 r. o braku rządowych pieniędzy, znalezionym ze szczątkami porucznika Konstantego Zachert-Olszyca. Według listy z 9 kwietnia 1940 r. o numerze 025/1 został przekazany między 11 a 12 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód smoleński. Zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 r. i pochowany w Lesie Katyńskim. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. został awansowany pośmiertnie na stopień majora. Źródło: "Księga łez" Jacek Mirecki, Michał Pawełczyk, Września 2022.	Manowski, Kapitan Tadeusz (I1721)
140	Topograf, pracownik Argentyńskiego Instytutu Antarktycznego. Zginął na Antarktydzie 26 lutego 1958 roku w Zatoce Margarity w katastrofie śmigłowca 2 HT-1 podczas przelotu z wyspy Henkes (w pobliżu Adelaide Island) do bazy San Martin. W 1960 r. została opublikowana praca, której był współautorem: Dalinger, Rene E, and Otto Freytag.: "Observaciones sobre el Skua Polar del Sur en Bahia Margarita", 1960, 19p., illus., maps, tables. (Contribucion del Instytuto Antartico Argentino No. 51) [English summary, p. 3] https://cancilleria.gob.ar/es/iniciativas/dna/antartida-argentina/bases/san-martin	Freytag, Otto Alberto (I1277)
141	Urodził się w 1887 r. w rodzinie rolniczej w Opatówku jako syn Piotra Mieszkał na wrzesińskim Zawodziu. Pracował jako koniuszy w majątku wrzesińskim Mycielskich na Opieszynie. Był żonaty z Marianną Jankowiak. Miał z nią córkę Felicję. Zaciągnięty do Armii Cesarskiej walczył podczas I wojny światowej. Wstąpił ochotniczo do powstańczego Batalionu Wrzesińskiego. Podczas przewożenia dostaw wojskowych miał miejsce wypadek drogowy. Będąc woźnicą stracił w nim życie w dniu 31.12.1918 r. Ponieważ miało to miejsce w czasie alarmu, uznano to za śmierć w akcji bojowej. Został z honorami pochowany 5.01.1919 r. na wrzesińskim cmentarzu farnym podczas wspólnego pogrzebu z Wincentym Dondajewskim. [Ziemia Nekielska w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919, Michał Pawełczyk, 2015]	Kostrzewski, Szczepan (I1124)
142	Urodzony - 30.07.1855, Orłowo Święcenia kapłańskie - 25.07.1891, Gniezno Zmarły - 25.04.1918 Leszno (01.08.1891 - 31.09.1892) - wikariusz Lubin (09.03.1892 - 07.11.1895) - wikariusz Zbąszyń (08.11.1895 - 25.10.1896) - wikariusz Kotłowo (26.10.1896 - 31.03.1898) - wikariusz Wysocko (01.04.1898 - ) - administrator do listopada 1900 Długa Goślina ( - ) - administrator od grudnia 1900 do grudnia 1904 Kowalew (01.01.1905 - ) - administrator do śmierci Tursko (01.03.1914 - ) - wikariusz substytut ks. Bembenka [inf. WTG Gniazdo], inf.własne.	Lorenz, Ksiądz Roman (I1171)
143	W akcie małżeństwa córki Martina (Clary Mentzel) z dnia 17 lipca 1887 roku widnieje informacja o ojcu: Verschollen ( zaginiony).	Mentzel, Martin (I6)
144	W 1878, 1882 i 1887 r. Matthias Mentzel występuje w dokumentach jako świadek na ślubie. Adres zamieszkania Matthiasa Mentzel: Schwetzkau, Nr 212.	Mentzel, Matthias (I129)
145	W akcie małżeństwa Anny Mentzel, córki mistrza tkackiego Jakuba Mentzel, podano jej adres zamieszkania: Schwetzkau 36.	Mentzel, Anna (I1426)
146	W akcie małżeństwa z USC Nekla podano nazwisko matki: Apollonia Wojtkowiak z domu Łukowska.	Wojtkowiak, Katarzyna (I991)
147	W akcie ślubu Augustyna Schlabs i Teresy Hubner z 1811 roku jako świadkowie występują: Anton Meisner i Georg Mentzel. Anton Meisner jest tam określony jako burmistrz miasta Święciechowy. Na dokumencie chrztu Heleny Clary Mentzel z 1790 r. Maria Elżbieta Meisner jest wymieniona jako żona Antoniego Meisnera. Również w akcie chrztu Augusta Schlapsa z 1784 r. małżonkowie Antonii Maysner i Maria Elisabetha widnieją jako chrzestni dziecka.	Meisner, Anton (I483)
148	W akcie urodzenia wystawionym przez USC Mielżyn (Standesbeamte Mieltschin) podano miejsce urodzenia Grzybowo-Rabierzyce. Jest to prawdopodobnie nieistniejąca obecnie wieś pomiędzy miejscowościami Klepacz i Chrzanowice. Dokument ten zawiera błędny zapis nazwiska matki Antona - Agnes Tylski geboren Palczynska (zamiast Gałczyńska).	Tylski, Anton (I417)
149	W akcie urodzenia zapisano nazwisko Menzel. Żołnierz 5 Pułku Piechoty Legionów, poległ w czasie wojny obronnej 1939 roku w Tarnawatce (woj. Lubelskie, pow. tomaszowski).	Mencel, Piotr (I83)
150	W akcie zgonu podano zawód Carla Heinricha: Stadtwachtmeister (Wachmistrz miejski).	Petzhold (Pecold), Carl Heinrich (I26)